Brutalisme in Londen; Robin Hood Gardens (1)

Omdat de sloop van de zowel geprezen als verguisde Robin Hood Gardens (Alison en Peter Smithson, 1972) nu echt op handen lijkt te zijn [1] een korte film gemaakt door The Architectural Review in 2014 waarin onderzocht wordt wat dit wooncomplex zo bijzonder maakt:

Een tweede documentaire / korte film uit 2010 van regisseur Martin Ginestie met de titel Robin Hood Gardens (Or Every Brutalist Structure For Itself) is [hier] te bekijken.

 

[1] Robin Hood Gardens, Once Again, Looks Set to be Demolished – Archdaily – 10 Aug 2015

 

Robin Hood Gardens
Alison en Peter Smithson
1972
Google Maps
Foto’s op Flickr

 

Lees meer posts binnen het thema Brutalisme

Brutalisme in Londen; Short film ‘What If’ / Alexandra Road Estate (1)

what if screencap

In 2012 maakten Max Giwa en Dania Pasquini de korte film What If. (IMDb) Deze film is gebaseerd op het gedicht “If—” van Rudyard Kipling uit 1909. (hier te lezen) Thema van dit gedicht is de persoonlijke ontwikkeling naar volwassenheid en de daarbij horende “regels” voor persoonlijke integriteit en het gedrag dat verwacht wordt van een volwassene. In de film is dit uitgangspunt naar de tegenwoordige tijd gebracht en volgen we een scholier in een sociaal-economisch zwakke omgeving in Londen waar jeugd overlast en criminaliteit aan de orde van de dag zijn. De film (onderdeel van een serie korte films voor het London 2012 Festival) verscheen een jaar na de dagenlange, hevige onlusten die Londen en andere steden in Engeland in 2011 trof. De film schets de omstandigheden waaruit deze sociale onvrede tot uitbarsting kwam en gebruikt vervolgens het gedicht als levensles.

What If speelt zich af in het brutalistische wooncomplex “Alexandra Road Estate” in Noord Londen. Dit complex, ontworpen door Neave Brown en gebouwd in de periode 1968-1978, bestaat uit 4 volumes van 300 meter lang waartussen een park gelegen is. De massaliteit / anonimiteit, eentonige en repeterende vormgeving en het harde grauwe beton vormt het perfecte decor voor het verhaal. Dit wordt nog eens versterkt doordat de film vrijwel volledig zwart-wit is. Kleur wordt alleen gebruikt om contrasten te benadrukken.

Bekijk de film hieronder:

 

In werkelijkheid kampte dit wooncomplex in het verleden ook met diverse problemen;


By the late eighties, the estate had also come to be viewed as unsafe – the incidence of both reported and unreported crime said to be significantly higher than in surrounding streets and estates. A contemporary survey placed blame on the ‘complex design and layout of the estate’. But, in hindsight, it seems as realistic to look at wider social problems as any particular issues with the estate itself.

Bron: The Alexandra Road Estate, Camden: ‘a magical moment for English housing’


 

Tegenwoordig lijkt de situatie verbeterd te zijn na aanpassingen en renovaties;


Residents’ views remain mixed. Some liken it to Alcatraz. One resident describes it more imaginatively as ‘an enormous concrete crocodile that has been in an accident’. On the other hand, there’s the resident who claims, with a little poetic licence, that they ‘live in a penthouse apartment in a Grade II-listed building in St Johns Wood’. For others, it is simply home and it is described overwhelmingly as a friendly, neighbourly estate.

Bron: The Alexandra Road Estate, Camden: ‘a magical moment for English housing’


 

Komende zomer ben ik van plan Alexandra Road Estate te gaan bezoeken. Wordt vervolgt!

 

Alexandra Road Estate
Neave Brown
1968-1978
Google Maps
Foto’s op Flickr

 

Lees meer posts binnen het thema Brutalisme

Æon Flux

Pas geleden was de sciencefiction film Æon Flux [imdb] op tv. Deze film, die zich in 2415 afspeelt, is vooral vanuit architectonisch oogpunt interessant. (in het verhaal zitten wat gaten ;))

De film is grotendeels in Berlijn opgenomen en locaties als Die Kapelle der Versöhnung, Das Haus der Kulturen der Welt en het Baumschulenweg Crematorium zijn duidelijk herkenbaar. Op deze twee sites een overzicht van alle filmlocaties met foto’s en screenshots

©2009-2024 Martijn Giebels