Tate Modern: The Tanks

Tate Modern is al jaren één van de populairste musea in Londen. De voormalig energiecentrale, die in 2000 naar een plan van Herzog & De Meuron is verbouwd, trekt jaarlijks bijna 5 miljoen bezoekers. Het museum wordt in de komende jaren flink uitgebreid. (het ontwerp komt opnieuw van Herzog & De Meuron) De complete nieuwbouw wordt vermoedelijk pas in 2016 afgerond, de eerste uitbreiding is afgelopen zomer echter al geopend. Deze nieuwe zalen bevinden zich in de oude ondergrondse olietanks van de energiecentrale en zullen gebruikt worden voor “Live Art”. De nieuwbouw wordt boven op de tanks gebouwd.

De ruimtes hebben een ruwe uitstraling. De oude betonconstructie is op een aantal plaatsen aangevuld door de nieuwe funderingsconstructie. Behalve beton zijn er andere harde materialen zoals staal en glas toegepast. Hierdoor zijn deze ruimtes sterk contrasterend met de witte, lichte expositieruimtes in het hoofdgebouw. Toch zijn er neutrale ruimtes ontstaan die, mede door de afmetingen (de drie zalen hebben een diameter van 30m en zijn 7m hoog), voor verschillende kunstvormen geschikt zijn. De beleving van de tanks wordt sterk bepaald door de aanwezige kunst installaties en zal daardoor tijdens elk bezoek anders zijn.

Heatherwick Studio: Designing the Extraordinary

Van tas tot oprolbare brug en van de Seed Cathedral tot kerstkaarten. In het Londense Victoria and Albert Museum is momenteel een overzichtstentoonstelling van het werk van Thomas Heatherwick (“the Leonardo da Vinci of our times”  – Terence Conran) te zien. De expositie toont door middel van modellen en prototypes de enorme diversiteit aan projecten waar de studio in de afgelopen 20 jaar (!) aan gewerkt heeft.

Onderstaand een interview (en rondleiding door de tentoonstelling) van The Guardian met Thomas Heatherwick.

Bij de expositie is het boek “Thomas Heatherwick: Making” verschenen.

Helaas mochten er geen foto’s gemaakt worden van de expositie. Daarom alleen een foto van de, speciaal voor deze expositie ontworpen, entree. Deze toont duidelijk de fascinatie van Heatherwick voor repetitie, patronen en textuur.

Castefield (Manchester)

DSCN2099

 

Castlefield speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van Manchester. Op deze plek werd in de Romeinse tijd een fort gebouwd wat het begin van de stad betekende en in  1761 begon hier de industriële revolutie.  De kanalen en spoorlijnen uit deze tijd zijn nog steeds duidelijk zichtbaar.

In de afgelopen decennia is Castlefield herontwikkeld. (In 1982 werd het gebied een Urban Heritage Park) Een deel van het fort is opnieuw gebouwd, oude pakhuizen hebben een nieuwe functie gekregen, er is een openluchttheater gebouwd en in de gebouwen op het spoorcomplex aan de Liverpool Road is het Museum of Science and Industry (MOSI) gevestigd.

 

DSCN1790

DSCN1801

DSCN1793

DSCN1791

DSCN2097

DSCN2203

DSCN2173

DSCN2172

DSCN2170

DSCN2166

DSCN2161

DSCN2154

DSCN2150

DSCN2147

DSCN2144

DSCN2130

DSCN2125

DSCN2119

DSCN2114

DSCN2111

DSCN2107

Serpentine Pavilion 2012

Sinds 2000 nodigt de Serpentine Gallery in Londen elk jaar een internationale architect, die nog geen gebouw heeft gerealiseerd in Engeland, uit om een tijdelijk paviljoen te ontwerpen. De architect krijgt zes maanden om het paviljoen te ontwerpen en te realiseren, waarna deze drie maanden te bezoeken is door het publiek. Na de “Hortus Conclusus” van Peter Zumthor van 2011 is het paviljoen van dit jaar door Herzog & De Meuron en Ai Weiwei ontworpen.

Hoewel Herzog & De Meuron in Engeland al een gebouw gerealiseerd hebben (Tate Modern in London) kregen ze in samenwerking met Ai Weiwei opnieuw een kans om in een Olympische stad een bouwwerk te realiseren. (Het trio ontwierp eerder “The Bird’s Nest” voor de Olympische Spelen in Beijing 2008)

Het paviljoen ligt half verdiept in de grond. 12 kolommen (11 voor elke voorgaande paviljoen in de reeks + een nieuwe) dragen een bijna ronde schijf die als overkapping (en soms vloer) fungeert. Het interieur is gebaseerd op een combinatie van de plattegronden van de 11 eerdere paviljoens en uitgevoerd in bruin kurk.

Zittend onder het maaiveldniveau ontstaat de mogelijkheid de omgeving op een nieuwe manier te ervaren. Een sterk contrast met het paviljoen van Zumthor die naar binnen gekeerd was en zich afsloot van het park en de stad. Doordat de schijf vlak boven de grond hangt komt er weinig daglicht in het paviljoen. Hierdoor ben je in het paviljoen haast onzichtbaar vanaf buiten/het park. In deze beschutte plek kun je je even terug trekken uit de hectiek en dynamiek van de stad om deze vervolgens vanuit een nieuw oogpunt te observeren.

 

 

Meer informatie:

London2012_Architecture

Het Royal Institute of British Architects (RIBA) stelde in het kader van de Olympische en Paralympische Spelen twee exposities samen.  De eerste, Design Stories: The Architecture behind 2012, geeft door middel van panelen en maquettes inzicht in de (soms tijdelijke) gebouwen die voor de Olympische Spelen ontworpen zijn,  van energiecentrale tot Olympisch stadion. De tweede expositie, After the Party: The Legacy of Celebration, laat geslaagde en minder geslaagde voorbeelden zien van herbestemming van gebouwen na een tijdelijk evenement als de Olympische Spelen of een Wereldtentoonstelling.

(Klik op verder lezen voor meer info)

 

Lees verder “London2012_Architecture”

©2009-2024 Martijn Giebels